De
auteur van 'La Campanella' is Blackwell uit Engeland, die deze zonder vermelding
van de kruisingsouders in 1968 uitbracht. In 'The checklist of Species, Hybrids and Cultivars of the Genus Fuchsia' geeft de auteur Boullemier een lovende
beschrijving over deze cultivar. Met zinsneden, in het Nederlands vertaalt als: 'deze
voortreffelijke cultivar', 'de corolla heeft een fraaie schaduw van keizerlijk
paars en heeft een schitterende kleurverandering van verouderde bloemen naar lavendel
blauw' , 'dit is een zeer rijk bloeiende cultivar', 'niet gevoelig voor
plantenziekten', 'snelle groeier, bloeit al vroeg in juli en de gehele zomer door',
'is de gemakkelijkste van de cultivars qua voortplanting'.
Negatieve
kwaliteit
Veel van de hier
genoemde kwaliteiten kom ik in mijn exemplaren van 'La Campanella' en in zijn
bloedverwanten tegen. Maar mis in de beschrijving van Boullemier evenwel het negatieve
kwaliteitsaspect 'zwak wortelgestel', wat ondermeer inhoud dat de plant moeilijk de winter
is door te krijgen. Hetgeen uiteraard wel is op te lossen door oude planten weg te doen en
tijdig nieuwe stekken te maken en op te kweken. Maar grote planten van zo'n zwakke
cultivar opkweken blijft dan moeilijk. En mooie planten moeten weggooien vanwege dit
negatieve kwaliteitsaspect is niet prettig.
De lovende
beschrijving in genoemd boek zal er ongetwijfeld wel aan hebben bijgedragen dat veel
veredelaars zijn gaan kruisen met deze cultivar. Boullemier constateert in zijn
beschrijving van 'La Campanella': 'een opmerkelijke cultivar met in zijn
bloed niet minder dan 41 moderne cultivars, velen ervan zijn uitzonderlijk'. Eind
2004 constateer ik dat in zo'n 35 jaar tijd dit aantal is toegenomen naar meer dan 170
stuks. Hetgeen ook betekent dat het aantal moeilijk te overwinteren cultivars daarmee
aanzienlijk is toegenomen. En of die bijna 58 kruisingen van 'La Campanella' x '.?.' (de
veredelaars van dergelijke kruisingen zonder opgave van de tweede kruisingsouder, staan in
kringen van serieuze veredelaars bekend als 'bessenplukkers') nu allemaal zulke 'moderne'
fuchsia's hebben opgeleverd, ik heb mijn twijfels ....
Feiten en
conclusies
In de
GFI-website pagina Fuchsia kruisingen met
daarin 'La Campanella' vindt u alfabetisch gerangschikt de namen van cultivars die in
eerste lijn La Campanella-bloed meekregen. Daarbij zijn ook vermeld de kruisingsouders,
land van herkomst en het jaar van uitbrengen. Met deze laatste drie gegevens erbij was het
mogelijk om nog wat conclusies uit de opgestelde (eind 2004 bijgewerkte) lijst te trekken.
* De 'bessenplukkers' realiseerden bijna 60 nieuwe cultivars,
waarvan dus de tweede kruisingsouder niet bekend is (in de lijst aangegeven als *x .?. );
een groot aantal hiervan hebben een AFS-nummer verkregen.
* Het aantal La Campanella-kruisingen is qua land van herkomst:
Belgie [56], Nederland [42], Engeland [29], Duitsland [22], Nieuw Zeeland [10],
Amerika [4], Oostenrijk [3], Australie [1], Frankrijk [2] .
* In zo'n 60 meervoudige kruisingen komt 'La Campanella'
een of tweemaal voor en kennelijk is deze hier vaak gebruikt om zijn positieve eigenschap
'bloeirijkheid' door te geven.
* Opmerkelijke kruisingen met 'La Campanella' zijn 'Berba's
Trio' - met takken waaraan bloemen met drie verschillende kleurstellingen voorkomen -
en 'Folda' met twee kruisingsouders, die beiden moeilijk de winter zijn
door te krijgen.
* Geen van de cultivars met La Campanella-bloed heeft het
predikaat 'Ned-H3 winterhard' kunnen verwerven. De oorzaak hiervan kan zijn het doorgeven
van een zwak wortelgestel; winterhardheid vraagt immers om in de winter te kunnen
overleven juist een wortelgestel met forse wortels.
* Uit 'La Campanella' zijn
ook twee verlopingen voortgekomen: 'Golden La Campanella' en 'Tom Woods'
|
november
2008